Een Berlijns dagboek
Wolfgang Herrndorf begon direct na de fatale diagnose van een ongeneeslijke hersentumor een digitaal dagboek, om zijn vrienden op de hoogte te houden en zijn gedachten onder controle te krijgen. Hij nam een opvallend besluit: zijn resterende tijd te vullen met werken en een exit-strategie bepalen. Hij versnelde zijn schrijfproces met een ongelooflijke discipline. Met de tumor in zijn hoofd schreef hij o.a. Tsjik (meer dan 1,7 miljoen exemplaren verkocht) en een jaar later de roman Sand.
Na het verschijnen van Tsjik maakte Herrndorf zijn digitale dagboek openbaar. Het groeide uit tot een van de meest gelezen weblogs van Duitsland.
Leven met het pistool op tafel is een met bewonderenswaardige precisie geschreven onderzoek van een openhartige auteur, met zichzelf als onderzoeksobject. Het pistool op zijn bureau geeft rust: zo kan hij, als zijn epileptische aanvallen of desoriëntatie verergeren, zelf beslissen wanneer het tijd is om te gaan. Dat moment kwam toen hij ook zijn taal aan het verliezen was, op 26 augustus 2013 beëindigde hij, achtenveertig jaar oud, zijn leven.
Het is evident waar alle lof voor Herrndorf vandaan komt: hij schrijft zonder medelijden op te willen wekken, en vaak zelfs met verrassende humor. Zijn notities gaan over zijn omgang met tijd, efficiëntie en werk, over het schrijven (met boeiende inzichten over Tsjik), zijn liefde voor de natuur en geliefde kunstenaars (waaronder Jacob van Ruisdael), zijn vrienden, zijn angsten en verlangens. Zijn motto: onverbiddelijk naar de waarheid streven, de directe confrontatie met de feiten nooit uit de weg gaan en bovenal je optimisme nooit verliezen.
De pers:
‘Tijdens het lezen vroeg ik me continu af wat de waarde is van de dingen die ik doe, wie ik ben en wat ik achterlaat, wat ik nog zal leren en of dat iets uitmaakt. Zoals Herrndorf in dit boek laat zien; veel verschil zullen jij en ik niet maken. En dat is prachtig!’ – Maartje Wortel
‘Voor het grootste gedeelte bestaat het boek uit dagboekfragmenten,’ aldus hoofdredacteur Vincent Terlouw van 8weekly. ‘Daarnaast schreef Herrndorf een terugblik op de periode van eerste symptomen en opnamen. Deze terugblik behoort tot het beste wat het boek te bieden heeft. Gedetailleerd, eerlijk, soms grappig en vaak pijnlijk helder vindt de schrijver een manier om vorm te geven aan de chaos in en om hem heen. Een constant onderzoek naar zichzelf. Nieuwe inzichten komen op en oude vervagen. In zekere zin isLeven met het pistool op tafel een zelfhulpboek en geen literatuur waar je even lekker voor gaat zitten. En pleeg dan, zoals Herrndorf doet, onderzoek naar jezelf. Verplaats je in zijn situatie en stel de vraag: wat zou ik in mijn leven willen omgooien? Leef ik wel genoeg in het heden? Doe ik de dingen waar ik van droomde, zie ik mijn vrienden voldoende, kijk ik de films die ik me heb voorgenomen te zien, lees ik de boeken die ik altijd al heb willen lezen? Wat het antwoord ook mag zijn, op het punt van de boeken een advies: begin met dit dagboek.’ – 8weekly****
‘Wat Leven met het pistool op tafel – buiten die verbluffende inkijk in de ziekte – zo lezenswaardig maakt, is de humor waarvan het boek doorspekt is. Herrndorf gaat laconiek om met de tumor en observeert zijn eigen gedrag met verbazing.’ – Literair Nederland
‘Alles opgeschreven met grote eerlijkheid, soms vilein en met scherpe humor. Vooral hoe de auteur schrijft over zijn leven tussen hoop en vrees, overgaand in het onomkeerbaar verval, is meesterlijk. Een indringend dagboek, goed vertaald.’ – NBD|Biblion
Zie ook: > Over het vertalen van Herrndorfs weblog
