de Volkskrant – Pagina 3

De Korte Dood

de Volkskrant, 16 oktober 1999

`Als iemand met slecht weer wordt begraven, dan plonst het lichaam met kist en al in het water. Dat is een rotgehoor.´ De laatste jaren liggen er in Nijkerkerveen alleen nog mensen uit het joods psychiatrisch ziekenhuis.
Boefiepoepie

de Volkskrant, 2 oktober 1999

Van een dier kun je onbeschaamd houden. In marmeren harten staan de intiemste koosnaamnpjes gebeiteld. `Ceasar / ouwe pik van ons / moederskind´. Op geen gewone begraafplaats laat het poëtische gemoed zich zo lustig gaan.
Het eerste graf

de Volkskrant, 18 september 1999

De graven zijn kleurrijk en gevarieerd: een teddybeer, een tulp, vier azen met als opschrift: `Buiten haar familie om was bridgen haar lust en haar leven´. Een bronzen Christus hangt aan het kruis onder een afdakje, tegen de voet staat een vakantiekiekje
Een stinkende levensader

de Volkskrant, 16 januari 1999

De veerman van de rijkspont roept vanuit het stuurhuis: `Wilt u mee naar de overkant?´ Daar stomen witte wolken uit de cokesfabriek en kruipen gemene gelige dampen uit de dunne pijpen van de kunstmestfabriek. Mijn ogen prikken ervan.
Zijden lint door het Groene Hart

de Volkskrant, 28 november 1998

De sluiswachter heeft die dag rond het middaguur pas drie schuttingen gedaan. Een eenzaam jachtje vaart hevig deinend tussen de Rijnaken door naar de Zuidersluis aan de overkant. De pleziervaart heeft nogal eens schrik voor de oversteek.
Kieldiep

de Volkskrant, 21 november 1998

`Zwemmen leerde je vanzelf. Ik stond op een brug en kreeg een duwtje van m´n vader: “Zwemmen!” Een hoop mensen hier hebben een heidense schrik voor het water. Maar ik zeg: de mens leeft van water.´
Het kanaal dat niet deugde

de Volkskrant, 24 oktober 1998

In 1961 voer het laatste turfscheepje door het water. Voor de scheepvaart heeft het Kanaal Almelo-Nordhorn nooit gedeugd. De plannen waren veelbelovend: het kanaal zou Twente verbinden met het Roergebied, het zou dé transportader voor landbouw en textielindustrie worden. Tweehonderd werklozen begonnen te graven.
`Ach Odessa!’

de Volkskrant, 5 oktober 1991

Een stad begint zich haar roemruchte verleden weer openlijk te herinneren. Liever dan aan de afgelopen zeventig jaar denken de Odessieten aan de legenden die Isaak Babel en Konstantin Paustovski Odessa hebben gegeven.