• Het is een mooie plek, niets klopt er. Een meisje bedelde om een gulden voor een ijsje. Jaja. Iets verderop maakte een loverboy ruzie met het meisje dat voor hem werkt. Of toch niet?


  • Bouwput Berlijn


    Het verwende Berlijn is er nog niet aan gewend dat ze geen kunstmatig eiland meer is en geen etalage van het Westen. Na de Wende leken de bomen even tot in de hemel te groeien, maar nu groeit vooral het begrotingstekort.


  • Heruitgave Doodsberichten: Berichten van een naderend einde (fragment)


    Hoe leven mensen in het aangezicht van de dood? `Niemandsland´ is het eerste verhaal uit mijn boek over het sterven en de dood van vijf mensen, dat eerder verscheen onder de titel Doodsberichten. Elk sterven is anders, elk doodgaan is alledaags én onbevattelijk.




  • Dat nieuwe millennium begint langzaam iets te worden in mijn kop. En al heb ik nog een jaar of dertig, veertig te gaan, mijn eeuw is voorbij. Ik ben in één klap een eeuw ouder. Ik ben achter de horizon van het nieuwe millennium geboren.




  • Als mijn buurmeisjes zich mooi maken trekken ze een roze kermisjurk aan en lakken hun nagels goudkleurig . Ze zijn de prinses. Als mijn excentrieke vriendin uitgaat, draagt ze een verfrommeld grijs truitje, met de prijs van een bruidsjurk.




  • Twente, het Brabantse platteland, Gelderland. Kom met zo’n geschiedenis maar eens in Amsterdam aan zonder een fikse afkeer van de grachtengordel. Ik wist al lang dat de ware provinciaal uit de Randstad komt.


  • Gesjoemel bij de zachte dood


    Ook wie een euthanasieverklaring heeft, wil eigenlijk vaak alleen maar een laatste duwtje over de rand als het sterfbed echt te zwaar wordt. Nabestaanden en betrokkenen over euthanasie, `sjoemeleuthanasie´ en wie de regie in handen heeft.


  • `Ach Odessa!’


    Een stad begint zich haar roemruchte verleden weer openlijk te herinneren. Liever dan aan de afgelopen zeventig jaar denken de Odessieten aan de legenden die Isaak Babel en Konstantin Paustovski Odessa hebben gegeven.