Soort bijdrage: column

  • Naar buiten!


    Ik gun alle kinderen een vogelfreak in hun buurt, of een boer, jager, wildplukker of boswachter die ze vertrouwd maakt met de natuur. Zodat ze hun zintuigen, hun lijf trainen en er plezier van hebben. En zich kunnen redden in de buitenwereld.


  • Een ooievaar op jacht


    Als jager kijk ik altijd naar het ecologisch evenwicht: zijn er veel (te veel) exemplaren van een wildsoort, dan bejaag ik ze, anders niet. Maar jagende dieren hebben daar maling aan. Soms kijk ik het met lede ogen aan.


  • De gans en de kraanvogel


    Vorig jaar zag ik ze voor het eerst. Ik zat in een kansel bij het korenveld en keek op het kleine doodijsgat dat vanaf mijn erf net niet te zien is, omdat het schuilgaat achter een heuvel. Twee grote lichte vlekken stonden aan de rand van de poel.


  • Pijn


    Het was afgelopen winter. Ik liep over de nevelige weilanden met mijn geweer over mijn schouder in de linie van drijvers die het wild uit de bosjes moesten jagen, richting schutters. Ik schrok op van woest, steeds woester blaffende honden


  • In de val


    Ik had een wasbeer buitgemaakt, voor het eerst, en hij smaakte… fantastisch. Zijn vlees had ik in blokjes gesneden, door hete herfstige specerijen gewenteld en daarna uren laten garen in de oven. De nog vlezige botten had ik geroosterd om er een dikke soep van te trekken. ‘Een wásbeer?’ de…


  • Plaatjes schieten


    Als je zo van dieren houdt en zo graag naar wild kijkt, waarom neem je dan geen camera mee in plaats van een geweer?’ Toen ik mijn jachtakte net op zak had, overviel die vraag me. Tja, waarom eigenlijk niet? Omdat ik helemaal niet van fotograferen houd misschien? Er zijn meer…


  • Kijken als een ree


    Ik heb geen idee hoe een ree het landschap, zijn leefgebied ervaart. Hij heeft een panoramablik, weet ik, en hij kan met minder licht toe dan ik. En zo staan we tegenover elkaar. Maar of hij dat ook zo ziet?


  • Ein weites Feld


    De eerste van een serie columns voor het Magazine Buit. Lees waarom ik jager werd en hoe dat mij dagelijks stof tot nadenken en tot schrijven geeft. Over de omgang met dieren en wat wij met hen delen…


  • Jagen, leven en lot


    Had ik in de tijd van mijn grootouders geleefd, dan was ik al bezweken. Dat besef ik eens te meer sinds ik jaag. Veilig zijn we niet, het is vooral een kwestie van geluk of pech – van je lot.


  • Augentrost in Görslow


    2011 besuchte Pauline de Bok Schweriner Außenstelle der Stasi-Unterlagen-­Behörde zur Akteneinsicht. Die Erkenntnisse fließen in ihre gegenwärtigen Buchprojekte ein. Der Text “Augentrost in Görslow” reflektiert ihre Eindrücke vor Ort.


  • Findlinge


    Hoe vaak moest ik het nog zeggen, mijn boek ’Blankow’ ís geen roman. Dat bracht de Duitse critici tot de bloemrijkste beschrijvingen van het genre. En ik begon te begrijpen dat de culturele kloof tussen ons en de oosterburen groter was dan ik had vermoed. Over mijn eerste schreden als…




  • Dat nieuwe millennium begint langzaam iets te worden in mijn kop. En al heb ik nog een jaar of dertig, veertig te gaan, mijn eeuw is voorbij. Ik ben in één klap een eeuw ouder. Ik ben achter de horizon van het nieuwe millennium geboren.


Taal