Taal: nl

  • Het geheime land van Joey van Kreel


    Week in week uit werd er vergaderd, er werden maquettes gemaakt, de eerste fase was al uitgevoerd, en toen werd er een vat zoutzuur gevonden. `Een gifslang onder het gras.´ De bewoners vormden een `Gifkomitee´…


  • Duizendjarig puinpark


    ‘Kijk, hier, berenvelgras, dat heeft het hele blok overgroeid, net een vacht.’ Hij tilt het groene kleed op. ‘Het gaat alsmaar verder, ha, ha, het is zoiets leuks: er komen geen bloemen aan, dus mensen zien het niet.’


  • Het blowparkje


    Dus de Asser bevolking kan op mooie zomeravonden vanwege de kunst het park niet meer in? Zo is dat, om acht uur sluit een beveiligingsdienst de hekken. Kunnen er meteen geen drinkende en blowende jongeren meer in.


  • Begraafplaats Buitenveldert


    Zou ik hier willen liggen? vraag ik me af. Donkere luchten komen aangejaagd, het begint te hagelen. Met een paar mensen schuilen we onder een afdakje. Het is wel lawaaiig hier, aarzel ik. Dat hoor je toch niet meer als je dood bent, vinden de anderen.




  • 98 procent is vluchteling of allochtoon. `Voor veel kinderen ben ik de enige Nederlander met wie ze dagelijks geconfronteerd worden´, zegt onderwijzer Lamping. ´Als zij geen aansluiting vinden, worden het de nieuwe randgroepjongeren.´


  • Syrisch-orthodoxe begraafplaats


    Ik lees al die exotische geboorteplaatsen: Midyat, Kefre, Al Hasakah, Beiroet, Mizizah Köyu. Gestorven zijn ze in Oldenzaal, Berlijn, Britsum, Antwerpen, Rijssen, Malmö, Hoofddorp, Keulen, Emmen. En nu liggen ze hier in Twentse aarde.




  • Dat nieuwe millennium begint langzaam iets te worden in mijn kop. En al heb ik nog een jaar of dertig, veertig te gaan, mijn eeuw is voorbij. Ik ben in één klap een eeuw ouder. Ik ben achter de horizon van het nieuwe millennium geboren.




  • Het ergste is die hulpeloosheid. Op school is geschoten, je gaat meteen met de pootjes omhoog liggen, je vriend en ouders zeggen: niet aanraken, kijk uit, daar moet professionele hulp bijkomen.


  • Doodsberichten


    Voor Doodsberichten werkte ik drie jaar als vrijwilliger in de terminale thuiszorg en tekende de gebeurtenissen op. Door elk van de vijf verhalen speelt de vraag: Hoe leven mensen in het aangezicht van de dood?


  • Het gestolen tabernakel


    Er volgde ‘een licht hysterische reactie, ook van de landelijke katholieke pers, waarbij De Maasbode het voortouw nam door particuliere detectives in te huren.’ Al snel ontstond er een devotie op de plek…




  • `Als iemand met slecht weer wordt begraven, dan plonst het lichaam met kist en al in het water. Dat is een rotgehoor.´ De laatste jaren liggen er in Nijkerkerveen alleen nog mensen uit het joods psychiatrisch ziekenhuis.


  • Boefiepoepie


    Van een dier kun je onbeschaamd houden. In marmeren harten staan de intiemste koosnaamnpjes gebeiteld. `Ceasar / ouwe pik van ons / moederskind´. Op geen gewone begraafplaats laat het poëtische gemoed zich zo lustig gaan.


Taal