Taal: nl

  • Het eerste graf


    De graven zijn kleurrijk en gevarieerd: een teddybeer, een tulp, vier azen met als opschrift: `Buiten haar familie om was bridgen haar lust en haar leven´. Een bronzen Christus hangt aan het kruis onder een afdakje, tegen de voet staat een vakantiekiekje


  • Een stinkende levensader


    De veerman van de rijkspont roept vanuit het stuurhuis: `Wilt u mee naar de overkant?´ Daar stomen witte wolken uit de cokesfabriek en kruipen gemene gelige dampen uit de dunne pijpen van de kunstmestfabriek. Mijn ogen prikken ervan.


  • Zijden lint door het Groene Hart


    De sluiswachter heeft die dag rond het middaguur pas drie schuttingen gedaan. Een eenzaam jachtje vaart hevig deinend tussen de Rijnaken door naar de Zuidersluis aan de overkant. De pleziervaart heeft nogal eens schrik voor de oversteek.


  • Kieldiep


    `Zwemmen leerde je vanzelf. Ik stond op een brug en kreeg een duwtje van m´n vader: “Zwemmen!” Een hoop mensen hier hebben een heidense schrik voor het water. Maar ik zeg: de mens leeft van water.´


  • Het kanaal dat niet deugde


    In 1961 voer het laatste turfscheepje door het water. Voor de scheepvaart heeft het Kanaal Almelo-Nordhorn nooit gedeugd. De plannen waren veelbelovend: het kanaal zou Twente verbinden met het Roergebied, het zou dé transportader voor landbouw en textielindustrie worden. Tweehonderd werklozen begonnen te graven.




  • Zes jaar op de bank `Ik heb lang gezocht om te worden wie ik ben. Zes jaar was ik in psychoanalyse. Je ongeluk neemt niet echt af, alleen weet je je te beperken tot je echte ongeluk, daarmee moet je leven.´


  • Babel: gegrepen door geweld


    ‘Een uurlang, of nog langer misschien, heb ik hem staan trappen en schoppen en in die tijd heb ik het leven tot op de bodem gepeild’, laat Isaak Babel generaal Pavlitsjenko zeggen in Rode ruiterij. SLAA-lezing over Babels fascinatie voor geweld.


  • Steden zonder geheugen. In het voetspoor van Isaak Babel


    Slavist en vertaler Aai Prins en journalist/schrijver Pauline de Bok maakten in de lente van 1994 een reis door de Oekraïne in het voetspoor van de joods-Russische schrijver Isaak Babel. Op zoek naar de verdwenen wereld van zijn verhalencyclus Rode Ruiterij en zijn Dagboek 1920 .Daaruit kwamen dit boek voort…


  • Wachten, wachten, wachten


    Tien uur schatte de Litouwse douanier die de rij langsliep en kleine grauwe briefjes met kentekens en volgnummers uitreikte. Drie dagen zei een man in de file. We gokten op de douanier en besloten te wachten.


  • ‘Het lichaam is geen machine’


    ‘In de drugsscene gaan ziekzijn en doodgaan heel anders toe dan in de homowereld’, zegt Ruth van der Bent. ‘Misschien verdooft de dope, maar die kan nooit elk gevoel uitsluiten. Bij mij lukt het zelfs totaal niet. Ik heb de dood niet op afstand gehouden.


  • Van Brody naar Berestetsjko


    Herinnert ze zich nog iets van de Pools-Russische veldtocht, van de mannen van Boedjonny? ‘Wie? wie?’ kraakt haar stem gretig. Ze houdt haar hand als een schelp tegen haar oor. Andrej schreeuwt de vraag in het Oekraïens, de dochter herhaalt het nog eens.


  • Het huis – of terugkeer naar Bülowssiege


    De geschiedenis van een Vorwerk komt onder het stof te voorschijn. Brokstukken, hier en daar een zin van oude mannen. Ach, wie is vandaag de dag nog in hun verleden geïnteresseerd? Het zou verstandiger zijn te zwijgen. Zoals altijd. Een Nederlandse journalist bezoekt in 1987 Bülowssiege (DDR) voor het eerst…


Taal