Trefwoord: mens en dier

  • De gans en de kraanvogel

    De gans en de kraanvogel

    Vorig jaar zag ik ze voor het eerst. Ik zat in een kansel bij het korenveld en keek op het kleine doodijsgat dat vanaf mijn erf net niet te zien is, omdat het schuilgaat achter een heuvel. Twee grote lichte vlekken stonden aan de rand van de poel.

  • Pijn

    Pijn

    Het was afgelopen winter. Ik liep over de nevelige weilanden met mijn geweer over mijn schouder in de linie van drijvers die het wild uit de bosjes moesten jagen, richting schutters. Ik schrok op van woest, steeds woester blaffende honden

  • Natuurvolgend bosbeheer en jacht

    Natuurvolgend bosbeheer en jacht

    ‘Natuurvolgend bosbeheer kan niet zonder effectief wildbeheer‘, zegt de Wageningse hoogleraar Bosecologie Frits Mohren. ‘Mensen denken dat het bos er vanzelf is‘, een misvatting. Over een halve eeuw bosbeheer in Nederland.

  • In de val

    In de val

    Ik had een wasbeer buitgemaakt, voor het eerst, en hij smaakte… fantastisch. Zijn vlees had ik in blokjes gesneden, door hete herfstige specerijen gewenteld en daarna uren laten garen in de oven. De nog vlezige botten had ik geroosterd om er een dikke soep van te trekken. ‘Een wásbeer?’ de…

  • Plaatjes schieten

    Plaatjes schieten

    Als je zo van dieren houdt en zo graag naar wild kijkt, waarom neem je dan geen camera mee in plaats van een geweer?’ Toen ik mijn jachtakte net op zak had, overviel die vraag me. Tja, waarom eigenlijk niet? Omdat ik helemaal niet van fotograferen houd misschien? Er zijn meer…

  • Een schot in de stilte

    Een schot in de stilte

    Voor het dubbeldikke zomernummer van De Groene Amsterdammer, thema »Dieren & wij«, schreef ik een essay over het moderne jagen: deel zijn van de natuur, duurzaam vlees en toegepaste natuurbescherming.

  • Kijken als een ree

    Kijken als een ree

    Ik heb geen idee hoe een ree het landschap, zijn leefgebied ervaart. Hij heeft een panoramablik, weet ik, en hij kan met minder licht toe dan ik. En zo staan we tegenover elkaar. Maar of hij dat ook zo ziet?

  • Beute. Mein Jahr auf der Jagd

    Beute. Mein Jahr auf der Jagd

    Von der ersten Spur bis zum Schuss, vom Aufbrechen des Wildes bis zum Verzehr: Pauline de Bok nimmt uns mit auf eine Entdeckungsreise durch die Welt der Jagd. Ihr glänzend geschriebenes Buch ist zugleich eine Reflexion über die Natur des Menschen als Jäger, die Lust am Beutemachen, das Essen von…

  • Tiere sind wir, schlaue Tiere

    Tiere sind wir, schlaue Tiere

    Noch nie ging es den Menschen besser als heute. Und trotzdem nehmen Wut und Unzufriedenheit allenthalben zu. Populisten wissen dies zu bewirtschaften, schreibt die niederländische Schriftstellerin Pauline de Bok.  > Neue Zürcher Zeitung Online Durch das breite Fenster meines zur Wohnung ausgebauten Kuhstalls blicke ich über die schneebedeckten Felder Mecklenburgs,…

  • Buit. Een jachtjaar

    Buit. Een jachtjaar

    Pauline de Bok is jager. In Buit verblijft ze een jaar lang in een omgebouwde koeienstal in het oosten van Duitsland, vanwaaruit ze jaagt. Dagelijks bespiedt ze zwijnen, reeën, vossen, hazen en dassen. Soms lukt het haar een dier te schieten, andere keren zijn ze haar te slim af. Al haar buit…

  • About Prey. A year of hunting

    About Prey. A year of hunting

    On hunting, nature, and living with the rhythm of the seasons Prey is the account of Pauline de Bok’s hunting for wild boar, deer and fox in the German countryside. When she had success and killed an animal, she took her catch back to the barn, skinned it, cut it…

  • Jagen, leven en lot

    Jagen, leven en lot

    Had ik in de tijd van mijn grootouders geleefd, dan was ik al bezweken. Dat besef ik eens te meer sinds ik jaag. Veilig zijn we niet, het is vooral een kwestie van geluk of pech – van je lot.

Taal