Jaar: Metro, 1999



  • Hoe vaak moet ik het nog zeggen: ik wil geen airmiles! En ook geen zegels, bonus- of klantenkaarten. En dan zeker thuis gaan zitten rekenen en aanbiedingen screenen. Ik ben geen kruidenier, wiens werk het is om op de kleintjes te letten.




  • Jammer dat we elk natuurverschijnsel van te voren aangekondigd krijgen. Het moet een belevenis zijn om verrast te worden door een zonsverduistering.




  • Ouders breken zich het hoofd om hun kroost in de zomervakantie te vermaken. Wat is een mooier tijdverdrijf dan je kind leren zwemmen? `Ik heb het wel eens geprobeerd´, zegt de vrouw in het Zuiderbad, `maar hij wil niet naar me luisteren.`


  • Overnachten in Klínovec


    In sleets zwart pak met wit overhemd stapelt de kelner de borden vakkundig op. Hier is het personeel nog schoolgegaan en heeft behalve het vak ook de bijbehorende uitgestrekenheid geleerd. Alleen zijn blauwe oog verraadt een beweeglijk gemoed.


  • Vrouw en auto


    De man keek me aan of ik gek geworden was en loerde om zich heen of hij niet ergens een verborgen camera ontwaarde. Ik gaf geen krimp, ik had dit al vaker aan de hand gehad en alle mannen die ik om hulp had gevraagd, zag ik denken: maf wijf…


  • Een stinkende levensader


    De veerman van de rijkspont roept vanuit het stuurhuis: `Wilt u mee naar de overkant?´ Daar stomen witte wolken uit de cokesfabriek en kruipen gemene gelige dampen uit de dunne pijpen van de kunstmestfabriek. Mijn ogen prikken ervan.


Taal