Gelukkig kunnen we het gekrioel van ziektekiemen niet met het blote oog waarnemen, dat heeft de schepper goed bedacht. Maar met de microscoop zijn we hem te slim af. En nu poetsen we tot we er letterlijk ziek van worden.

Acht seropositieve druggebruikers vertellen over hun leven, hun angsten, hun hoop en hun manieren om met aids om te gaan. Optimisme, woede, kracht en pessimisme wisselen elkaar af. Sommigen blijven gebruiken, anderen stoppen met drugs.

Weg met de betuttelende zorg, lang leve de mondige patiënt. Want wat is er nu prettiger dan met een eigen zak geld zelf bepalen wie er voor je komt zorgen? Veel chronisch zieken en gehandicapten weten inmiddels wel beter.

Bundeling van de Volkskrant-reportages over begraafplaatsen, kriskras door Nederland. Ze laten zich lezen als flarden van familiegeschiedenissen en levenslopen of als kleine kronieken. Even weg van de waan van de dag.

“De islam kent het begrip idjtihaad – dat betekent intellectuele inspanning -, die brengt beweging in het geloof. Andere imams vragen mij weleens: “Waar is je dzellaba?”, “waar is je baard, waar je tulband?” Dan zeg ik: “Waar is je kameel?”´

In Kiev staat het ouderlijk huis van Michail Boelgakov. Huisnummer 13. Dat past uitstekend bij de wrangvrolijke dubbele bodems in het werk van de schrijver. Met vertaalster Aai Prins waan ik me in de roman De Witte Garde.