In Volker Schlöndorffs Filmadaption Homo faber steht das filmische Zeichensystem im Dienste der Liebesgeschichte und nicht der ominösen, zum Scheitern verurteilten Flucht vor dem Schicksal wie in Max Frischs Roman. Eine vergleichende Analyse.

Weg met de betuttelende zorg, lang leve de mondige patiënt. Want wat is er nu prettiger dan met een eigen zak geld zelf bepalen wie er voor je komt zorgen? Veel chronisch zieken en gehandicapten weten inmiddels wel beter.

Bundeling van de Volkskrant-reportages over begraafplaatsen, kriskras door Nederland. Ze laten zich lezen als flarden van familiegeschiedenissen en levenslopen of als kleine kronieken. Even weg van de waan van de dag.

Eigenlijk is het een wonder dat Estland bestaat. Een land met 1,4 miljoen inwoners, een taal die nauwelijks familie heeft en die slechts door één miljoen mensen wordt gesproken. Maar wel een taal die zingt en de blik naar het noorden drijft.

Een verblijf in een schrijvershuis krijgt een unheimlich tintje, als het Castor-transport de streek binnenrolt. Op weg naar Gorleben, de vuilnisbelt voor hoogradioactief afval. Het Wendlandse platteland wordt strijdtoneel.