• Het heiligdom van Laan

    Het heiligdom van Laan

    Hij was een pionier en een zonderling, hij legde bossen aan op rijke landbouwgronden. Idióót vonden de boeren het. Bos legde je aan op de allerarmste grond die voor niets anders deugde. Maar Laan had geld en hij zag liever bomen dan koeien.

  • Voorbij de tijd

    Voorbij de tijd

    Een bos mag best een sprookje zijn, maar je moet er ook kunnen griezelen. En dat kun je natuurlijk het beste in het donker. Ik loop over een pad met de naam Pas-op-weg, die vroeger berucht was om zijn struikrovers, en zie geen hand voor ogen.

  • De koning van Moordplaat

    De koning van Moordplaat

    `Hij groeide in de Biesbosch op, samen met de zoontjes van de boswachter. Elektriciteit kregen ze eind jaren tachtig pas, en water midden jaren negentig. Wie in Nederland heeft er nu nog een privé-polder?

  • Een stinkende levensader

    Een stinkende levensader

    De veerman van de rijkspont roept vanuit het stuurhuis: `Wilt u mee naar de overkant?´ Daar stomen witte wolken uit de cokesfabriek en kruipen gemene gelige dampen uit de dunne pijpen van de kunstmestfabriek. Mijn ogen prikken ervan.

  • Het huis van Boelgakov

    Het huis van Boelgakov

    In Kiev staat het ouderlijk huis van Michail Boelgakov. Huisnummer 13. Dat past uitstekend bij de wrangvrolijke dubbele bodems in het werk van de schrijver. Met vertaalster Aai Prins waan ik me in de roman De Witte Garde.

  • ‘Wo ai zhong guo’

    ‘Wo ai zhong guo’

    Reizen zonder plan, het alledaagse China zien en niet de parallelle wereld van de toeristische hoogtepunten. Het doet er niet toe waar je bent, het wemelt van de gewone plekken met gewone Chinezen. Al snel blijkt dat door China reizen heel eenvoudig is.

  • Het eeuwig misverstand

    Het eeuwig misverstand

    Sinds mensenheugenis trekken mens en hond samen op. De relatie is hecht en blijkt goed voor ons welzijn. We geven hoog op over de trouw van onze viervoeter, we dichten hem heel wat menselijks toe. Hij fungeert zelfs als substituut-mens. Tegelijkertijd hebben we er steeds meer moeite mee hem te…

  • Het horizonspel

    Een vogel tjilpt vijf keer. Een groep ganzen scheert over. Boven de vaarten hangt lichte nevel, het groen verkleurt al winters bruinig. Verlangend begint de wind te zuchten en breekt – door een muisklik – plotseling af.

  • Steden zonder geheugen. In het voetspoor van Isaak Babel

    Steden zonder geheugen. In het voetspoor van Isaak Babel

    Slavist en vertaler Aai Prins en journalist/schrijver Pauline de Bok maakten in de lente van 1994 een reis door de Oekraïne in het voetspoor van de joods-Russische schrijver Isaak Babel. Op zoek naar de verdwenen wereld van zijn verhalencyclus Rode Ruiterij en zijn Dagboek 1920 .Daaruit kwamen dit boek voort…

  • Koeien in de kerk

    Koeien in de kerk

    Vanaf de brug over het Julianakanaal gaat een haarspeldweg naar beneden. In de diepte ligt Itteren. Een dorpje dat al eeuwen dapper weerstand biedt tegen het water van de Maas.

  • Zijden lint door het Groene Hart

    Zijden lint door het Groene Hart

    De sluiswachter heeft die dag rond het middaguur pas drie schuttingen gedaan. Een eenzaam jachtje vaart hevig deinend tussen de Rijnaken door naar de Zuidersluis aan de overkant. De pleziervaart heeft nogal eens schrik voor de oversteek.

  • We gaan als het donker wordt

    We gaan als het donker wordt

    De schoonheid en de gruwel van het moment liggen dicht bij elkaar in We gaan als het donker wordt van de Duits-Koerdische schrijver Sherko Fatah. Een adembenemende avonturenroman en eigentijds grootstedelijk verhaal ineen, tussen Irak en Berlijn.

Taal