• Interview met Pauline de Bok in het magazine bij de Maand van het Natuurboek, Atlas Contact, mei 2021 In De poel leeft u echt met de natuur in plaats van er alleen naar te kijken of haar te willen veranderen. Waar komt die houding vandaan? Die komt voort uit hoe ik…


  • Tiere sind wir, schlaue Tiere


    Noch nie ging es den Menschen besser als heute. Und trotzdem nehmen Wut und Unzufriedenheit allenthalben zu. Populisten wissen dies zu bewirtschaften, schreibt die niederländische Schriftstellerin Pauline de Bok.  > Neue Zürcher Zeitung Online Durch das breite Fenster meines zur Wohnung ausgebauten Kuhstalls blicke ich über die schneebedeckten Felder Mecklenburgs,…


  • Bonanza in Brabant


    Brabantse boerderijen maken plaats voor paardenparadijzen. Springruiters, schoolmeisjes en zakenmensen netwerken op hippische lifestyle-evenementen. De milieubeweging is minder enthousiast. De paardensector vréét ruimte.


  • Huis met een verhaal


    Wat is je huis? Je huis is In de eerste plaats een dak. Boven jouw hoofd, maar vaak ook boven dat van anderen. Eerdere bewoners, passanten, dieren die we meestal niet eens kennen. Soms, als je alleen bent, beginnen ze te spreken.


  • Blankow oder Das Verlangen nach Heimat


    Herbst 2009 in Deutschland erschien Blankow oder Das Verlangen nach Heimat bei Weissbooks in einer Übersetzung von Waltraud Hüsmert. Oktober 2011 erschien es als Taschenbuch bei Insel | Suhrkamp. Die FAZ schriebt: »… so zart und einfühlsam ist es geschrieben, so klug sind Menschen und Natur beobachtet, so respektvoll werden…


  • De jager bespied


    Een fotograaf reist heel Europa door op zoek naar de geheimen van de jacht. Dat levert tijdloze beelden op. Niet over doden, maar over een mens in het landschap, die zit en wacht op het wild, of het besluipt, als een dier.


  • Jagen met droge ogen


    Mijn eerste everzwijn heb ik geschoten met droge ogen. Sterker nog, ik was vervuld van een geluksgevoel dat ik niet kende. […] en al snel kreeg het gezelschap van het besef dat ik definitief een grens had overschreden…


  • De gans en de kraanvogel


    Vorig jaar zag ik ze voor het eerst. Ik zat in een kansel bij het korenveld en keek op het kleine doodijsgat dat vanaf mijn erf net niet te zien is, omdat het schuilgaat achter een heuvel. Twee grote lichte vlekken stonden aan de rand van de poel.


  • Kijken als een ree


    Ik heb geen idee hoe een ree het landschap, zijn leefgebied ervaart. Hij heeft een panoramablik, weet ik, en hij kan met minder licht toe dan ik. En zo staan we tegenover elkaar. Maar of hij dat ook zo ziet?


  • Plaatjes schieten


    Als je zo van dieren houdt en zo graag naar wild kijkt, waarom neem je dan geen camera mee in plaats van een geweer?’ Toen ik mijn jachtakte net op zak had, overviel die vraag me. Tja, waarom eigenlijk niet? Omdat ik helemaal niet van fotograferen houd misschien? Er zijn meer…


  • Het land van Lely. Reisboek in 103 stukken


    ‘Mooie titel, maar wie is Lely?’ vroegen nogal wat mensen die over het manuscript hoorden. Moest de titel er maar aan geloven? Nee, het maakte duidelijk dat het tijd was voor een eerbetoon aan de man die Nederland zijn aanzien gaf – met 103 reisstukken.


  • Minsk: wonderlijk over the top


    Geen billboards, geen hippe winkelpuien, zelfs de tand des tijds lijkt geen vat te hebben op Minsk. In de laatste dictatuur van Europa lijkt geen vuiltje aan de lucht. Nergens zijn de vrouwen zo kortgerokt en de wodka vloeit rijkelijk.


Taal