• Zijden lint door het Groene Hart


    De sluiswachter heeft die dag rond het middaguur pas drie schuttingen gedaan. Een eenzaam jachtje vaart hevig deinend tussen de Rijnaken door naar de Zuidersluis aan de overkant. De pleziervaart heeft nogal eens schrik voor de oversteek.


  • Wachten, wachten, wachten


    Tien uur schatte de Litouwse douanier die de rij langsliep en kleine grauwe briefjes met kentekens en volgnummers uitreikte. Drie dagen zei een man in de file. We gokten op de douanier en besloten te wachten.


  • Het blowparkje


    Dus de Asser bevolking kan op mooie zomeravonden vanwege de kunst het park niet meer in? Zo is dat, om acht uur sluit een beveiligingsdienst de hekken. Kunnen er meteen geen drinkende en blowende jongeren meer in.


  • In Estland zingt de taal


    Eigenlijk is het een wonder dat Estland bestaat. Een land met 1,4 miljoen inwoners, een taal die nauwelijks familie heeft en die slechts door één miljoen mensen wordt gesproken. Maar wel een taal die zingt en de blik naar het noorden drijft.


  • Doesburgse onderdoorgang


    Nederland is ervan vergeven: duikers. Het zijn de ondergeschoven kinderen van onze infrastructuur. Kunstwerken & Kunstwerken zoomt erop in. Hieronder: een duiker met faunapassage in Doesburg.




  • Of oude Nederlanders moeten wennen aan allochtone zorgverleners? Nee, daar is niets over bekend, schrikken zorgmanagers. Ondertussen adviseren politiespotjes over veiligheid geen vreemdelingen binnen te laten. Een verkenning.


  • Insluiper Alzheimer


    ‘Drie jaar geleden hebben we in onze nieuwjaarsbrief geschreven dat Ted Alzheimer heeft’, vertelt Jan. ‘Mensen vonden het moedig, maar wij generen ons niet. Moeten wij ons ook nog gaan generen? Kom nou! Het is al erg genoeg dat Ted Alzheimer heeft.


  • Boefiepoepie


    Van een dier kun je onbeschaamd houden. In marmeren harten staan de intiemste koosnaamnpjes gebeiteld. `Ceasar / ouwe pik van ons / moederskind´. Op geen gewone begraafplaats laat het poëtische gemoed zich zo lustig gaan.


  • Leven met hiv


    Acht seropositieve druggebruikers vertellen over hun leven, hun angsten, hun hoop en hun manieren om met aids om te gaan. Optimisme, woede, kracht en pessimisme wisselen elkaar af. Sommigen blijven gebruiken, anderen stoppen met drugs.




  • Het ergste is die hulpeloosheid. Op school is geschoten, je gaat meteen met de pootjes omhoog liggen, je vriend en ouders zeggen: niet aanraken, kijk uit, daar moet professionele hulp bijkomen.


  • Feelgood oder Kühltruhe


    Sie haben die Erinnerung an eine Welt, die vor immer verschwunden ist gemeinsam, die jungen Schriftsteller der ehemaligen DDR. Ein Vergleich von Meine freie deutsche Jugend von Claudia Rusch und Moskauer Eis von Annett Gröschner.


  • Een schot in de stilte


    Voor het dubbeldikke zomernummer van De Groene Amsterdammer, thema »Dieren & wij«, schreef ik een essay over het moderne jagen: deel zijn van de natuur, duurzaam vlees en toegepaste natuurbescherming.


Taal