Losse stoelen worden uit de hal aangesleept, de ijzeren poten schrapen luid over de stenen vloer, begeleid door de pompeuze tonen van het orgel. Ja, het is altijd zo druk in de Sionskerk, knikt de dame naast mij vergenoegd.

Majestueus stroomt de Nemunas door Litouwen. Langs het vergeten kuuroord Druskininkai, het verlopen Liskiava, de nieuwe rijkdom van Kaunas en het houtvlottersstadje Rusne, waar ze zich verbreedt tot een delta en aarzelend in de Baltische Zee verdwijnt.

Het is 1969. Ik ben 13 en zit in mijn dagboek te schrijven. Op de radio zingt Paul van Vliet: ‘Meisjes van dertien/niet zo gelukkig/meisjes van dertien/d’r net tussenin…’ Hoe verging het de naoorlogse meisjes van 13. Acht gesprekken en dagboeken.

Weg met de betuttelende zorg, lang leve de mondige patiënt. Want wat is er nu prettiger dan met een eigen zak geld zelf bepalen wie er voor je komt zorgen? Veel chronisch zieken en gehandicapten weten inmiddels wel beter.

Onbekommerd at ik vroeger alles op wat me werd voorgezet. Alleen van dikke vellen in melk of koffie moest ik wel eens kokhalzen. Makkelijke tijden waren het. Een hutje buiten de Laotiaanse hoofstad Vientiane, een gaarkeuken in het Oekraïense stadje Doebno, de cafetaria van Vette Herman in een Nijmeegs sousterrain,…

In Deutschland war es gleich ein Hit, Die Vermessung der Welt von Daniel Kehlmann. Am 16. Februar war er in Amsterdam um die niederländische ?oebersetzung in Empfang zu nehmen. Wissenschaftsgeschichte in Literatur verwandelt.

Een verblijf in een schrijvershuis krijgt een unheimlich tintje, als het Castor-transport de streek binnenrolt. Op weg naar Gorleben, de vuilnisbelt voor hoogradioactief afval. Het Wendlandse platteland wordt strijdtoneel. 

De belevenissen van een jaagster in het overrompelende Duitse landschap, aanleiding voor prachtige bespiegelingen over de relatie tussen mens en dier, over sterfelijkheid en over de plaats van de mens in de natuur.