Jaar: Trouw, 1995

  • Wachten, wachten, wachten


    Tien uur schatte de Litouwse douanier die de rij langsliep en kleine grauwe briefjes met kentekens en volgnummers uitreikte. Drie dagen zei een man in de file. We gokten op de douanier en besloten te wachten.


  • Leven met hiv


    Acht seropositieve druggebruikers vertellen over hun leven, hun angsten, hun hoop en hun manieren om met aids om te gaan. Optimisme, woede, kracht en pessimisme wisselen elkaar af. Sommigen blijven gebruiken, anderen stoppen met drugs.


  • ‘Het lichaam is geen machine’


    ‘In de drugsscene gaan ziekzijn en doodgaan heel anders toe dan in de homowereld’, zegt Ruth van der Bent. ‘Misschien verdooft de dope, maar die kan nooit elk gevoel uitsluiten. Bij mij lukt het zelfs totaal niet. Ik heb de dood niet op afstand gehouden.


  • Het huis van Boelgakov


    In Kiev staat het ouderlijk huis van Michail Boelgakov. Huisnummer 13. Dat past uitstekend bij de wrangvrolijke dubbele bodems in het werk van de schrijver. Met vertaalster Aai Prins waan ik me in de roman De Witte Garde.


Taal