Jaar: de Volkskrant, 2000



  • Ik heb het laatst eens systematisch geprobeerd. Ik luisterde goed en was op sterven na dood: pijn in m´n linkerzij, in m´n rechterzij, in m´n hartstreek, in m´n bekken, in m´n gewrichten, pijn in m´n borsten, aan m´n oogbollen, in m´n kop en…


  • Moldavische kiespijn


    Die avond, zo ontdek ik, gaat Valéry hem zijn kies trekken. Met een nijptang. Valéry kan en durft alles, weten de anderen. Tudor krimpt nog meer ineen als hun lachen door de keuken schalt. Het wordt tijd dat hij een man wordt. Van pijn wordt hij hard.




  • Als mijn buurmeisjes zich mooi maken trekken ze een roze kermisjurk aan en lakken hun nagels goudkleurig . Ze zijn de prinses. Als mijn excentrieke vriendin uitgaat, draagt ze een verfrommeld grijs truitje, met de prijs van een bruidsjurk.


  • Begraafplaats Buitenveldert


    Zou ik hier willen liggen? vraag ik me af. Donkere luchten komen aangejaagd, het begint te hagelen. Met een paar mensen schuilen we onder een afdakje. Het is wel lawaaiig hier, aarzel ik. Dat hoor je toch niet meer als je dood bent, vinden de anderen.




  • 98 procent is vluchteling of allochtoon. `Voor veel kinderen ben ik de enige Nederlander met wie ze dagelijks geconfronteerd worden´, zegt onderwijzer Lamping. ´Als zij geen aansluiting vinden, worden het de nieuwe randgroepjongeren.´


  • Syrisch-orthodoxe begraafplaats


    Ik lees al die exotische geboorteplaatsen: Midyat, Kefre, Al Hasakah, Beiroet, Mizizah Köyu. Gestorven zijn ze in Oldenzaal, Berlijn, Britsum, Antwerpen, Rijssen, Malmö, Hoofddorp, Keulen, Emmen. En nu liggen ze hier in Twentse aarde.


  • Rituele dans rond het sterfbed


    Het lijkt wel of we onze vergankelijkheid steeds minder voor lief nemen. De dood is een bedrijfsongeval. Het had eigenlijk niet mogen gebeuren. We vinden het al snel onrechtvaardig als iemand sterft. We gaan gebukt onder de vraag: waarom hij?


Taal