Jaar: de Volkskrant, 2003

  • Wakker gekust door de tornado


    ‘Gouden pech’ noemt de brochure Hoogvliet Vernieuwt de storm achteraf. Op een dag begonnen mensen met andere ogen naar het Ruigeplaatbos te kijken. En wat bleek? De natuur was tot leven gekomen, de storm had haar wakker gekust.




  • Of oude Nederlanders moeten wennen aan allochtone zorgverleners? Nee, daar is niets over bekend, schrikken zorgmanagers. Ondertussen adviseren politiespotjes over veiligheid geen vreemdelingen binnen te laten. Een verkenning.




  • Geleidelijk doen ook migranten meer beroep op ouderenzorg, maar die is nog helemaal niet op hen toegesneden. Gesprekken met geestelijk verzorgers pandit Attry Ramdhani en imam Adem Kose over ziekte, ouderdom en dood, in hindoeïsme en islam.


  • `Hier hoort geen bos´


    `Voor sommige mensen is alles wat je aan het bestaande landschap verandert vloeken in de kerk. Anderen zeggen: “Wat een geneuzel, we hebben niets meer met dat oude landschap.”´ Maar het meest verneemt hij toch: `Hier hoort geen bos.´


  • Oerbos, park, of berm langs de A2


    Had ik ’s middags juist niet gejubeld dat er nauwelijks borden en richtingwijzers waren? Een verademing. Hier sta je plotseling voor een kalksteengroeve waar Maria zo zou kunnen verschijnen, uit het mergel steken scherpe vuursteenknollen.


  • Leopardtanks en zandhagedissen


    De oppers zijn allebei in Bosnië geweest, hun hoef je niets meer te vertellen. In de verte komt over de tankbaan een colonne van twaalf YPR´s aan, pantserrupsvoertuigen van de infanterie. Spooren haalt lichtjes zijn neus op en mompelt: `Rolschaatsen.´


  • Het heiligdom van Laan


    Hij was een pionier en een zonderling, hij legde bossen aan op rijke landbouwgronden. Idióót vonden de boeren het. Bos legde je aan op de allerarmste grond die voor niets anders deugde. Maar Laan had geld en hij zag liever bomen dan koeien.


  • Voorbij de tijd


    Een bos mag best een sprookje zijn, maar je moet er ook kunnen griezelen. En dat kun je natuurlijk het beste in het donker. Ik loop over een pad met de naam Pas-op-weg, die vroeger berucht was om zijn struikrovers, en zie geen hand voor ogen.




  • Het idee is onuitroeibaar: een verpleeghuis is het voorgeborchte van de hel. Maar is dat beeld wel gerechtvaardigd? De bewoners lijken niet op de vitale senioren die wij graag als ons voorland zien. Het verpleeghuis drukt ons met de neus op onze vergankel


  • De jungle van de commerciële zorg


    Weg met de betuttelende zorg, lang leve de mondige patiënt. Want wat is er nu prettiger dan met een eigen zak geld zelf bepalen wie er voor je komt zorgen? Veel chronisch zieken en gehandicapten weten inmiddels wel beter.




  • Verdwenen routes Waarin we naar Almere Haven gaan en hij niet meer begrijpt hoe hij er ooit is weggeraakt, en later in de auto schalks vraagt of hij ook even mag rijden.




  • Droom of werkelijkheid Waarin hij vertelt over ruzie met de buren omdat ze een sloopauto in zijn kamer hebben gezet, zijn jonge jaren als muzikant in Parijs, en ontdekt dat het geld uit zijn zak is verdwenen.


Taal